Innym rodzajem zagrożenia jest przekroczenie najwyższego dopuszczalnego stężenia (NDS), będącym takim stężeniem substancji toksycznej w powietrzu, które podczas długotrwałego działania na organizm dorosłego człowieka (przy ekspozycji do 8 godzin na dobę) nie wywołuje najmniejszych objawów zatrucia. Przekroczenie NDS w rejonie awarii powoduje natychmiastową konieczność nakładania środków ochrony dróg oddechowych. Wykaz wartości NDS dla głównych TSP zawarto w tabeli. Pomiaru stężenia dokonuje się za pomocą rurek wskaźnikowych na których zaznaczono poziom NDS, lub za pomocą przyrządów gazometrycznych, które produkuje się w jednej obudowie z eksplozymetrami przedstawionymi nafotografii.

Poważną trudnością dla ratowników jest oszacowanie wskazań na różnego rodzaju przyrządach z uwagi na dużą różnorodność stosowanych jednostek. Można się spotkać w tej dziedzinie głównie z trzema rodzajami oznaczeń na przyrządach gazometrycznych:

[mg/m³] - jednostka ta oznacza zawartość danej substancji wyrażonej w jednostkach masy - miligram w objętości jednego metra sześciennego powietrza, (większe wartości stężeń przedstawiane są w jednostkach [g/ m^{3] lub [g/dm3]}

[% obj.] ^- jednostka ta wyraża zawartość objętościową zanieczyszczenia w 100 jednostkach objętości powietrza;

[ppm] - (parts per milion) jednostka ta służy do oznaczania śladowych obecności gazów toksycznych i oznacza zawartość jednostek objętości zanieczyszczenia w milionie jednostek objętości powietrza np. 1[ppm] oznacza zawartość 1[cm³] gazu w 1[m3] powietrza^.

Przeliczeń między jednostkami dokonuje się korzystając z równania Boyle^,a Mariotte^,a pV=mRT, gdzie: p- ciśnienie, V- objętość, m- masa, R- uniwersalna stała gazowa, T- temperatura.

Ratowników w związku z powyższym należy wyposażyć w odpowiednie tabele przeliczeniowe i umiejętności posługiwania się nimi przed wejściem do rejonu akcji ratowniczej, tak aby mogli bez przeszkód kontrolować pod względem gazometrycznym rejon awarii.

Innym rodzajem zagrożenia jest przekroczenie najwyższego dopuszczalnego stężenia (NDS), będącym takim stężeniem substancji toksycznej w powietrzu, które podczas długotrwałego działania na organizm dorosłego człowieka (przy ekspozycji do 8 godzin na dobę) nie wywołuje najmniejszych objawów zatrucia. Przekroczenie NDS w rejonie awarii powoduje natychmiastową konieczność nakładania środków ochrony dróg oddechowych. Wykaz wartości NDS dla głównych TSP zawarto w tabeli. Pomiaru stężenia dokonuje się za pomocą rurek wskaźnikowych na których zaznaczono poziom NDS, lub za pomocą przyrządów gazometrycznych, które produkuje się w jednej obudowie z eksplozymetrami przedstawionymi nafotografii.

Poważną trudnością dla ratowników jest oszacowanie wskazań na różnego rodzaju przyrządach z uwagi na dużą różnorodność stosowanych jednostek. Można się spotkać w tej dziedzinie głównie z trzema rodzajami oznaczeń na przyrządach gazometrycznych:

[mg/m³] - jednostka ta oznacza zawartość danej substancji wyrażonej w jednostkach masy - miligram w objętości jednego metra sześciennego powietrza, (większe wartości stężeń przedstawiane są w jednostkach [g/ m^{3] lub [g/dm3]}

[% obj.] ^- jednostka ta wyraża zawartość objętościową zanieczyszczenia w 100 jednostkach objętości powietrza;

[ppm] - (parts per milion) jednostka ta służy do oznaczania śladowych obecności gazów toksycznych i oznacza zawartość jednostek objętości zanieczyszczenia w milionie jednostek objętości powietrza np. 1[ppm] oznacza zawartość 1[cm³] gazu w 1[m3] powietrza^.

Przeliczeń między jednostkami dokonuje się korzystając z równania Boyle^,a Mariotte^,a pV=mRT, gdzie: p- ciśnienie, V- objętość, m- masa, R- uniwersalna stała gazowa, T- temperatura.

Ratowników w związku z powyższym należy wyposażyć w odpowiednie tabele przeliczeniowe i umiejętności posługiwania się nimi przed wejściem do rejonu akcji ratowniczej, tak aby mogli bez przeszkód kontrolować pod względem gazometrycznym rejon awarii.